رسم زمونه اين روزها بهم حالي كرده كه اگر هم فهميدي نگو

خيلي جاها حرفت را قورت بده و اسمش را بگذار مصلحت

يادم نرود كه بايد آدمها را با قلب هاي طلايي شان كه به سينه سنجاق كرده اند و نمي داني پشت آنها چيست

با همان صورت هاي سفيد و لب هاي سرخشان بايد گذاشت پشت ويترين و به آنها لبخند زد و رفت

دست نوازش اما جلو نمي رود كه نمي رود.